Friday, April 18

Sembang Kencang

Macam pernah dengar?
Macam familiar?
Macam ada je di sekeliling ko sekarang?
Adaaaaaaa.
Aku yakin ada.

Ni tak ada kena mengena dengan ubat kuat laki bini merepek meraban dok juai dalam FB tuh.
Pantang dengar perkataan kencang, cepat aje korang interpret 18SX.
Eh. Ke aku je sorang?

Yang aku nak cerita ni, kencang jenis lain.
Stail takleh orang lain lebih.
Dan-dan dia pun lebih jugakkkkk....
Walaupun tak tau la kat mana lebihnya tu.
Aku tengok babat je koi makin melebih.
Upps. Macam kutuk diri sendiri semula je.
Ntahapahapa.

Perbualan biasa-biasa korang dengan kawan-kawan akan slowly bertukar menjadi adegan show off dia.
Yang penting, orang lain tak boleh lebih.
Ada kawan masa tu beli kereta baru. Dia pun kebetulan nak beli kereta baru.
Tapi kawan tu beli jenama import. Dia beli jenama local.
Dan-dan keluaq ayat "Dah bosan dah pakai kereta import. Kita kena laa sokong barang tempatan."
Padahal dia laa orang yang buat statement (lamaaa dahulu) sebut "Pakai kereta import la kualiti. Kereta tempatan banyak masalah."
Sebab kawan tu masa tu pakai Waja. Dia pakai Citra. Citra je kot. Bukan Harrier pun. Citra lagi banyak masalah banding Waja. Kot. Aku rasa.

Kalau la sesekali dia dapat tido hotel, dia punya cerita macam orang lain tak pernah sampai hotel tu.
Walhal dari kalangan yang dok mendengar tu, ada sorang tu aku rasa dah 2,3 kali pergi hotel tu.
Rilek je pun. Pergi duit sendiri.
Yang dia dapat pergi pun sebab family day laki dia. Kecoh macam duit sendiri. Padahallll.....

Masa hujung tahun, government servant dapat bonus.
Wahhh... dia laki bini dapat bonus, gebang cerita nak beli itu nak beli ini.
Siap tanya aku, laki aku ada bonus ke tak.
Aku jawab la tak (sebab laki aku bonus tengah tahun. Bukan hujung tahun).
Aku belum sempat explain, dia dah potong
"Tu la. Rugi kerja swasta. Gaji ciput, bonus tak konfem. Kerja kena kerah tak kira masa. Carik laki kerja kerajaan kan bagus. Gaji jalan je. Siap ada bonus."

Tu kau. Kau rasa kerja tak seberapa takpe sebab gaji tetap jalan. Tak yah sungguh-sungguh.
Aku tak. Aku tetap kerja sungguh-sungguh apa.
Tak reti aku tak siapkan kerja.
Lambat siap, ada. Tapi tak siap, tak pernah. Itu bukan aku.
Laki aku sibuk masa tertentu aje. Kalau masa tu umrah tengah on. Balik pukul 1,2 pagi tu biasa dah.
Tapi kalau masa umrah bukan peak season, dia rilek je balik rumah macam biasa.
Pakkal aku malas je sebut-sebut time laki aku dapat bonus.
Aku takut dia makan nasi terbelahak keluar balik. Haha.
(Motif aku nak bagitau bonus laki aku masa dia makan nasi? Nampak sangat saja nak buat dia tersedak. Jahat giler.)

Kalau cakap pasal anak pun gitu. Manjang laa anak dia yang perfect flawless.
Padahal anak dia la yang paling pemalas dalam kelas.
Tapi cerita dengan orang konon macam anak dia paling rajin. Selalu dalam study group dia la yang ajar kawan-kawan.
Aku rasa, aku jarang la nampak anak dia tu ada dalam kelas.
Ada aje alasan untuk keluar kelas. Masuk pertandingan itu ini la, apa la. 
Exam tak pernah lulus pun. Tapi dalam study group yang tak pass exam ni la kononnya mengajar kawan-kawan dia?
Mau terlungkup semua geng study group tu pakat-pakat tak lulus laa nampak gayanya.

Susah kan gini? Rezeki masing-masing tak sama.
Ada yang Tuhan bagi lebih kat sini, tapi kurang kat sana.
Ada yang sederhana, tapi bahagia.
Ada yang kaya, tapi hati menderita.
Tak payah nak banding-banding. Nanti sendiri yang sakit hati.

Aku?
Tak kaya tak apa.
Janji aku bahagia dengan keluarga aku. Dengan kerja aku. Dengan hidup aku.
Sebab tu aku rilek aje buat kerja asas aku. Mengajar.
Dapat income banyak tu, banyak tu je lah. Cukup dah.


Gambaq Selfie satu... Haha....